อนาถ อนาคต มหาวิทยาลัยไทย

บังเอิญเข้าไปในเว็บบอร์ดที่ผมเข้าไปอ่านเป็นประจำ มีน้องคนนึงเขาโพสต์ถาม จบปริญญาตรี แล้วอยากเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย แต่ห่วงเรื่องเงินเดือน+รายได้ ผมเลยตอบเขาไป ดังต่อไปนี้

1. มหาวิทยาลัยอันดับต้นๆของเมืองไทยไม่รับอาจารย์ใหม่ที่จบปริญญาตรีหรือโทแล้วครับ รับแต่ปริญญาเอก ยกเว้นจะสิ้นไร้ไม้ตอกหาไม่ไ้ด้จริงๆ (ซึ่งก็บ่อยครับ เพราะถึงจะกำหนดไว้อย่างนั้น รัฐบาลก็ไม่ค่อยมีทุนส่งไปเรียนต่อปริญญาเอก ใครมันจะบ้าไปเรียนเองล่ะครับ ยกเว้นเป็นเศรษฐี+บ้า ในตัวเดียวกัน)จึงต้องลองหาข้อมูลจากมหาวิทยาลัยที่คุณสนใจจะทำงานด้วยให้แน่นอนก่อนครับ

2. อาจารย์ใหม่แทบทั้งหมด ตอนนี้ไม่ได้เป็นข้าราชการแล้วครับเขาเรียกพนักงานมหาวิทยาลัย (หรือชื่ออะไรคล้ายๆนี้ ตามแต่ละมหาวิทยาลัย) ซึ่งมีระบบการจ้างต่างจากข้าราชการโดยปกติจะได้เงินเดือนโดยคิดจากเงินเดือนของข้าราชการในระดับที่เท่ากัน แล้วคูณด้วย 1.7 นั่นเป็นเหตุว่าทำไมเงินเดือนเริ่มแรกของอาจารย์ระดับปริญญาเอก จึงได้ไม่ถึง 20000 บาทครับ (เรียนแทบตาย เหอเหอเหอ)

3. ภายใต้ระบบใหม่นี้ ไอ้ตัวคูณ 1.7 คิดสะระตะจากสิทธิประโยชน์ต่างๆที่เคยได้รับจากระบบเดิม โดยเฉพาะค่ารักษาพยาบาลของบุตร-ภรรยา-สามี-พ่อแม่-และตัวเองพนักงานมหาวิทยาลัยทุกคน ซึ่งโดนยกเลิกหมดพร้อมบำเหน็จบำนาญ แล้วโดนบังคับให้จ่ายเงินประกันสังคมทุกเดือน เวลาไปโรงพยาบาลเขาก็แยกไปไว้คลีนิคต่างหาก ป่วยหนักขนาดไหนก็ได้ยา พารา+อะมอกซิซิลลิน (ประหยัดสุดๆ ประหยัดกว่าพวกบัตรทองอีกครับ และพนักงานมหาวิทยาลัย ไม่มีสิทธิทำบัตรทองของพี่ทักกี้นะคร้าบบบบบบ) ตอนนี้ผมเจียดเงินเดือนตัวเองซื้อประกันสุขภาพแล้วครับ ไม่ไหวจริงๆ ว่างๆจะเดินเข้าไปทะเลาะกับฝ่ายการคลังของมหาวิทยาลัย ขอเลิกจ่ายเงินประกันเส็งเคร็งให้รัฐบาลซะที ไม่เคยให้อะไรกรูเลยครับ มีแต่ดูดกรูไป

4.ไม่มีเงินประจำตำแหน่ง ผศ. รศ. หรือ ศ. แล้วครับแต่เืมื่อได้ตำแหน่งทางวิชาการพวกนี้ จะได้ปรับเงินเดือนกระโดดข้ามไปค่อนข้างมาก

5.แต่ไอ้ที่ว่ามาก ก็ไม่มากมายอะไร น้อยจนเกินจริงครับส่วนที่รีบนๆบอกว่าบางคนรับเป็นแสน ทำ consult อย่างนั้นเขาเรียกรับจ๊อบ ค้าฝิ่น ขายยาแสบแ_ด ครับ

6.ทราบไหมครับว่า เงินเดือนศาสตราจารย์มหาวิทยาลัยอันดับต้นๆของไทย น้อยกว่าเงินเดือน ผู้พิพากษา นายพล อัยการ ตำรวจ และข้าราชการอีกหลายสาย ไม่นับไอ้พวกลูกศิษย์ที่จบไปแผล็บเดียว เงินเดือนก้าวพรวดๆๆๆๆๆ เลยครับ

7.คนที่ยังทนทำอยู่ รวมทั้งผมด้วย ส่วนใหญ่อยู่ด้วยใจครับ ไอ้ที่ตั้งหน้าตั้งตากอบโกย เกาะตำแหน่งเพื่อหาผลประโยชน์โดยไม่ได้มีจิตใจเป็นครู ไม่สนใจประโยฃน์ของประเทศชาติ ก็มีอยู่เป็นธรรมดาครับ ที่ไหนก็มี

แต่ผมก็ไม่บังอาจไปว่าคนที่เขารับจ๊อบหรอกครับ
โดยหลักการแล้ว อาจารย์มหาวิทยาลัย ทำหน้าที่ผลิตมันสมองให้ประเทศ
แล้วแมร่งยังดูแลกัน เอี้ยยยยยยยยยยขนาดนี้ จะให้เขาทำยังไงล่ะครับ

8.พอเศรษฐกิจเฟื่องฟูขึ้นมา รับรองว่ามหาวิทยาลัยของรัฐเกิดสมองไหลระดับเกือบสิ้นซากแน่ๆ โดยเฉพาะสายวิทยาศาสตร์เทคโนโลยี วิศวกรรม และอะไรที่เขาชอบใช้คอนซัลท์ และหาเงินง่ายๆน่ะครับ) เคยเกิดมาแล้วด้วยครับเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อนนี้

9.ทั้งหมดนี้เป็นความเ้ลวของนักการเมืองไทยทั้งระบบครับลองดูสิครับว่าการปฏิรูปการศึกษามันล้มมากี่ครั้งแล้วครับ กี่ครั้งๆนักการเมืองก็โทษข้าราชการ และคนในระบบ (แน่นอนในระบบมันก็มีคนไม่ดี ไร้ประสิทธิภาพ แต่คนเหล่านั้น ไม่ได้มีอำนาจอะไรมากมายนี่ครับ ตราบใดที่การกำหนดนโยบายและทิศทางของการบริหารการศึกษามันตั้งใจจะให้มีประสิทธิภาพจริงๆ มันต้องได้ดีกว่าสภาพ เอี้ยๆ อย่างทุกวันนี้)

10.ทฤษฎีสมคบคิดที่ผมเชื่อโดยหาหลักฐานไม่ได้เพราะไม่มีมือมีตีนไปหา มีอยู่ว่า ไอ้พวกนักการเมืองแมร่งไม่อยากให้ปฏิรูปการศึกษา สำเร็จหรอกครับ ไม่ว่าระดับไหน ประถม มัธยม อุดม
เหตุผลง่ายๆครับ
มันจะได้หลอกคนไทยไปวันๆ ไปได้อีกนานแสนนาน
ดูอย่างวิดีโอที่สนามหลวงสิครับ เหอเหอ

DesignEd update1

หนึ่งในบรรดามหาจุลโปรเจคท์(แปลว่าโปรเจ็คท์กะจี้รี่มั่กมัก) ที่ผมแส่เข้าไปเริ่มหรือช่วยให้เขาเริ่มขึ้นมา คือ DesignEd workshop (อ่านว่า ดีซายเอ็ด ครับ) ซึ่งผมรับลูกมาจากพีท คมพิชญ์ เด็กไทยซึ่งกำลังจะจบป.โทจากหลักสูตร Master of European Designพีท ร่วมกับสหายจากหลายชาติ มีอิตาเลียน เยอรมัน บลาๆๆ ทำเวิร์คชอปทางการออกแบบร่วมกับนักเรียนระดับปริญญาตรี ในโรงเรียนออกแบบที่อยู่ในเครือข่ายของ Master of European Design มาหลายหนแล้ว หนนี้เกิดมันเขี้ยว อยากมาจัดในเมืองไทย เคราะห์หามยามร้าย พีทเจอมือดีอย่างอาจารย์สันติ ส่งต่อให้มาคุยกับผม ก็เลยเป็นเรื่องเป็นราว ปวดกบาลกันยังไม่สิ้นไม่สุด

Anyway ตอนนี้เราทำงานกันมาจนเกือบได้ฤกษ์รับสมัครนิสิตจุฬาให้เข้ามาร่วมโครงการนี้แล้ว ซึ่งเราจำกัดกันไว้แค่ 25 คนเท่านั้น ใครตามอ่านบล็อกนี้ ก็คอยฟังข่าวจาก http://www.blogger.com/www.idchula.blogspot.com นะครับ หรือไม่ก็คลิกตรงนี้ หรือไม่ก็ตรง ไอ้รูปสีชมพูคู่ใจฟ้าเอย ที่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับโรงเรียนสวนกุหลายเล้ย แต่มันจะพาคุณดิ่งไปที่เว็บ DesignEd อย่ามัวแต่อ่านข่าวตาป้องโดนต้นจามจุรีโค่นทับ หรือ gossip เรื่องคุณสมโชคเป็นคนเดียวกับคุณสำเนา

เรื่องที่น่าดีใจก็คือ ตอนนี้ผมไปเจ๊าะแจ๊ะหาสปอนเซอร์สำหรับการทำนิทรรศการมาได้รวมแล้ว 5 ราย มหัศจรรย์มั่กมัก ด้วยบุญฤทธิ์+อิทธิฤทธิ์ ของอาจารย์ทิพย์สุดาคร้าบ
_/\_ _/\_ เราก็เลยพร้อมแล้วที่จะตีปี๊บกันให้ไอดีมีเสียงดังขึ้นมาอีกนิด สำหรับใครที่ไ้่ม่ได้เข้ามาร่วม workshop ก้ออย่างอนตุ๊บป่องไปล่ะ ยังไงซะก้อเข้ามาแจมๆ ช่วยๆกันหน่อยเด้่อ ผมทำงานนี้จนจะรากเลือดอยู่แล้ว ถ้าตอนลงมือไม่มีนิสิตมาช่วย กรุซวยแน่่ ขอร้องล่ะครับท่านนนน

Coming Closer: Thai-German art connection

หลายเดือนมานี้ ชีวิตผมวุ่นวายสายตัวแทบขาด จะโทษใครก็ไม่ได้ เพราะทำตัวเป็นจอมโปรเจ็คท์เอง สมน้ำหน้า ผมเลยเลิกเขียนที่นี่ไปพักใหญ่ พอนึกออกได้ช่วงที่คนข้างตัวบินหนีไปเป็น art critic in residence ที่ red gate gallery กลางเมืองปักกิ่งหนึ่งเดือน ผมเลยไม่มีใครคอยกวนตั้งคำถามintellectual ก็เลยนึกถึงบล็อกนี้ขึ้นมาครับ คราวนี้มารายงาน

นิทรรศการศิลปะไทย-เยอรมัน "COMING CLOSER"
พวกเราหลายคนไปรวมตัวกันในวันเปิด ที่คนมากันล้นหลาม เพราะศิลปินฝ่ายไทยที่ร่วมแสดงมในงานนี้ ล้วนเข้าขั้น Celeb ทั้งนั้น ในบรรดางานทั้งหลาย มีชิ้นหนึ่งที่ได้ใจมั่กมัก คืองานของเพื่อนกันเอง อาจารย์ติ้ว วศินบุรี สุพานิชวรภาชน์ (เขียนนามสกุลผิดอีกหรือเปล่าหว่า??) .................จานติ้วแกทำประติมากรรมเซรามิกออกมาได้อลังการกวนโอ๊ยสุดขีด ราวกับยกร้ายเบเกอรี่หวานแสบไส้เอามาไว้กลางหอศิลป์แห่งชาติปานนั้น ที่ชอบไม่ใช่เพราะอารมณ์ขันประชดประชันสุดริด แต่ผมคิดว่างานนี้ หลังจากเล่นแร่แปรธาตุมาพักใหญ่ เอิ่มมมม.... จานติ้วตกผลึกความคิด เป็นน้ำตาลไอซิ่งครับ
COMING CLOSER site
ข้อมูลนิทรรศการ คลิกดูได้ตรงนี้
Asia Art Archive
DaimlerChrysler News Archive